Το Αλιβέρι είναι κτισμένο σε πλαγιά λόφου, πιθανότατα στην περιοχή που ήταν οι αρχαίες πόλεις «ΤΑΜΥΝΑΙ» και «ΠΟΡΘΜΟΣ». Εδώ λατρευόταν ο «ΤΑΜΥΝΟΑΣ» με γιορτές, τα λεγόμενα «ΤΑΜΥΝΑΙΑ». Η σημερινή ονομασία ΑΛΙΒΕΡΙ, οφείλεται σε ένα τούρκο αφέντη του χωριού στον ΑΛΙΒΕΡΟ.
Η ιστορία του Αλιβερίου μπορεί να χωριστεί σε ενότητες:

• ΜΥΘΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
• ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
• ΜΥΚΗΝΑΪΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
• ΠΡΟΚΛΑΣΣΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
• ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
• ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ Η΄ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
• ΡΩΜΑΪΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
• ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ
• Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
• ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ – 1950 και εξής
• Ήθη και έθιμα

ΜΥΘΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Από τη μυθολογία μαθαίνουμε ότι η Θεά Ήρα γεννήθηκε στην Εύβοια και στον σημερινό ξεροπόταμο του Αλιβερίου Ίμβρεστο, στην είσοδο της πόλης.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ

Σε όλη την περίοδο της προϊστορίας έχουν βρεθεί κτερίσματα οψιανού σε πολλές περιοχές. Πολλές είναι οι αποδείξεις ύπαρξης ζωής στην περιοχή από τη νεολιθική εποχή και εποχή του χαλκού.

Στην άκρη του ακρωτηρίου Μεσονήσι σχηματίζεται μικρή ακρογιαλιά με αμμουδιά όπου υπάρχει εκκλησάκι της Παναγίας της Τριχερούσας. Στη θέση αυτή συλλέχτηκαν πολλά όστρακα και οψιανοί.

Η παράλια περιοχή στο Μηλάκι και τη Μαγούλα ήταν κατοικημένη απ’ τους Νεολιθικούς χρόνους μέχρι σήμερα.

Ευρήματα από το Μηλάκι φαρικά όστρακα καθώς και λίθινα ευρήματα, εκπληκτικό αριθμό εργαλείων από οψιανό, λεπίδες λεπίδες και απολιπίσματα, που κάνουν πιθανή την ύπαρξη εργαστηρίου στην περιοχή για την επεξεργασία αυτής της πέτρας.

Το πλήθος του οψιανού δείχνει ότι το Αλιβέρι ήταν ένα από τα κυριότερα κέντρα εισαγωγής και επεξεργασίας του προϊόντος.

Πεντακόσια περίπου μέτρα βορείως του χωριού Άγιος Ιωάννης υπάρχει χαμηλός λόφος, στη νότια πλευρά του οποίου βρέθηκαν οψιανοί και αρκετή κεραμική.
Στην Αγία Βαρβάρα Αλιβερίου υπάρχει εκτεταμένος προϊστορικός οικισμός. Η εντατική καλλιέργεια έχει αποκαλύψει οικοδομικά λείψανα του οικισμού. Τα μέχρι στιγμής ευρήματα ανήκουν στους Π.Ε. και κυρίως στους Μ.Ε. χρόνους. Πιθανώς πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό κέντρο της περιοχής.

ΜΥΚΗΝΑΪΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Στο Λιβάδι Αλιβερίου βρέθηκε θαλαμοειδής τάφος που περιείχε Μυκηναϊκά αγγεία. Σήμερα η θέση αυτή, ανατολικά του δρόμου απ’ το Αλιβέρι στον Κάραβο είναι πυκνοκατοικημένη.

Ένας άλλος Μυκηναϊκός τάφος που βρίσκεται στην περιοχή Κατακαλού, είναι της περιόδου 3000 – 1300 π. Χ. και όπως αναγράφεται στο αρχαιολογικό δελτίο, εάν γίνουν ανασκαφές θα ευρεθούν και άλλοι. Πρόκειται για ένα θολωτό τάφο, σαν μικρογραφία του τάφου του Αγαμέμνονα . Είναι ο μοναδικός θολωτός τάφος στην Εύβοια, που διατηρείται σε καλή κατάσταση. Ο θάλαμος έχει κάτοψη κυκλική και είναι κτισμένος με αργούς λίθους μικρών διαστάσεων. Στη βάση του έχει διάμετρο 5,60μ. και μέγιστο σωζόμενο ύψος 4,70μ. Η είσοδος έχει μήκος 3,30μ. και καλύπτεται με ανακουφιστικό τρίγωνο. Ο τάφος χρονολογείται στους μυκηναϊκούς χρόνους (16ος-12ος αιώνας π.Χ.). Κατά τις εργασίες αναστήλωσης του τάφου έγινε υποστύλωση της θόλου, του υπερθύρου και της εισόδου. Ο τάφος ανασκάφηκε το 1907, από τον Γ. Παπαβασιλείου. Εξαιτίας της σύλησής του δεν βρέθηκαν κτερίσματα, με εξαίρεση μία κύλικα. Κατά τις εργασίες καθαρισμού και υποστύλωσης του τάφου βρέθηκαν όστρακα και χάλκινο νόμισμα.

ΠΡΟΚΛΑΣΣΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Είναι η εποχή των Περσικών πολέμων. Η πόλη Ταμύναι βοηθάει τους Ερετριείς στην επάνδρωση των πλοίων που στάλθηκαν στην Ιονική Επανάσταση.
Μετά την επανάσταση έχουμε μια αναλαμπή της πόλεως κυρίως στον θρησκευτικό τομέα. Χτίζεται ναός του Απόλλωνα και διοργανώνεται γιορτή προς τιμή του Θεού, τα λεγόμενα Ταμύναια.

ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Κατά την κλασική περίοδο κοντά στο Αλιβέρι υπήρχε η κώμη της Ερέτριας, Ταμύναι που λεγόταν επίσης Τάμυνα ή Τάμινα. Εκεί σύμφωνα με τον αρχαίο γεωγράφο Στράβωνα, υπήρχαν δυο ιερά, του Ταμιναίου Δία και του Απόλλωνα όπου γίνονταν ιππικοί, μουσικοί και γυμνικοί αγώνες, τα Ταμύνια. Από τις ανασκαφές που έχουν πραγματοποιηθεί βρέθηκαν πολλά λείψανα και δυο επιγραφές. Στους Κλασικούς Χρόνους (354 π.Χ.), στο λόφο του Αλιβερίου έλαβε χώρα η μάχη μεταξύ Αθηναίων (υπό τον Φωκίωνα) και Χαλκιδέων.

Την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου η Ταμύναι σαν σύμμαχος των Αθηναίων χτυπήθηκε από τους Πελοποννήσιους και κατατάχθηκε υποταγμένη σε αυτούς. Αργότερα την κυριαρχία παίρνουν οι Θηβαίοι και τέλος πάλι οι Αθηναίοι.

ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ Η΄ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ

Μετά την επικράτηση της Μακεδονίας στην Εύβοια, όπως αναφέρει στον Δ΄ Φιλλιπικό ο Δημοσθένης, ο Πορθμός κατεστράφη το 341 π.Χ. από 5.000 στρατιώτες – σταλμένος απ’ τον Φίλλιπο με αρχηγό τον Ιππόνικο.

Έως το 285 π.Χ. ολόκληρη η Εύβοια και επομένως και κατεστραμμένος Πορθμός (Αλιβέρι) ήταν κάτω απ’ την Μακεδονική κυριαρχία. Μετά από το 285 και έως το 267 π.Χ. όλη η Εύβοια ανεξαρτητοποιήθηκε.

ΡΩΜΑΪΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Η Εύβοια κατελήφθη από το στρατηγό Μόμμιο το 146 π.Χ. Τα πρώτα σπέρματα του Χριστιανισμού σπέρνονται στον Πορθμό λίγο μετά την έλευση του Απόστολου Παύλου. Από την ελληνορωμαϊκή εποχή έχουν διασωθεί στον Κάραβο λουτρά που μαρτυρούν την ακμή της περιοχής.

Ο Πορθμός εξακολουθεί να είναι Επισκοπή και ως το 16 αιώνα μ.Χ.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Κόκκινη Εκκλησία) είναι κτισμένη σε βράχο στο κέντρο του Αλιβερίου πάνω απ’ το κτίριο του Ο.Τ.Ε και ονομάστηκε έτσι λόγω της κόκκινης πέτρας από την οποία χτίστηκε. Κτίστηκε και ζωγραφίστηκε το έτος 1393 μ.Χ. (ή το 1329 μ.Χ.) σύμφωνα με την επιγραφή που σώζεται.
Ο Άγιος Δημήτριος (πάνω από το κτίριο του Λυκείου) όπως είναι σήμερα δεν μπορούμε να πούμε σχεδόν τίποτε. Αν κρίνουμε από τον παχύ τοίχο της κόγχης του Ιερού πρέπει να κτίστηκε μέσα στον 19ο αιώνα. Αυτό διότι έχει ανακαινισθεί εκ βάθρων.
Ο Άγιος Νικόλαος (μέσα στο Νοτιοδυτικό περίβολο του Αγίου Γεωργίου). Είναι μικρός μονόχωρος ναός δύρριχτη στέγη. Έτσι λοιπόν αν κρίνουμε το ναό από την γενική αρχιτεκτονική μορφή του μπορούμε να πούμε πως το κτίριο είναι του 17ου αιώνα μ.Χ.
Πριν την πτώση Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στα χέρια των Τούρκων (1453) έπεσε στα χέρια των Δημοτικών και ιδιαίτερα των Φραγκοβενετών. Στο Αλιβέρι (που ήταν ακόμη γνωστό σαν Πορθμός) άφησε δύο σημάδια της Βενετοκρατίας.
Ριζόκαστρο: Το Ριζόκαστρο είναι μεσαιωνικό μνημείο στο Μηλάκι με υπόγεια σήραγγα 1,5 χλμ. και είναι προσιτό και ορατό από το δρόμο προς την Κύμη. Είναι ένα σχεδόν τετράγωνο κάστρο, που σε ένα δύο σημεία σώζονται τα τείχη του μέχρι τις επάλξεις. Μια δεξαμενή και μια στοά βρίσκονται στο εσωτερικό του. Κανένα ίχνος εκκλησίας. Το Ριζόκαστρο στην περιοχή Μηλάκι που είναι η παλιότερη φράγκική οχύρωση της Εύβοιας.
Ο πύργος: Ο μόνος τετράγωνος πύργος που σώζεται μέχρι σήμερα στο Αλιβέρι είναι στη θάλασσα μέσα στο εργοστάσιο της Δ.Ε.Η. Στη βάση του σχεδόν, στο Νότιο τοίχο έχει εντοιχισμένο ένα μάρμαρο με λαξευμένες δύο παράλληλες γραμμές.

ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

Μετά την Ενετοκρατία (1211 – 1470) το νησί και το Αλιβέρι πέρασαν στα χέρια των τούρκων το 1471 μ.Χ. Από τότε εκδηλώθηκαν μικρές ασήμαντες εξεγέρσεις που καταπνίχθηκαν αίμα από τους Τούρκους.
Η οθωμανική περίοδος αντιπροσωπεύεται από δύο ναούς .Το ναό του Αγίου Δημητρίου, κτίσμα του 16ου αι. και το ναό του Αγίου Νικολάου με τοιχογραφίες του 17ου αι.
Μετά την εξέγερση του Μαρτίου του 1821 στην Αγία Λαύρα ξεκίνησε και η επαναστατική δράση σε όλη την Ελλάδα. Και συγκεκριμένα στο Αλιβέρι αποβιβάστηκε ο φλογερός Επίσκοπος Καρύστου Νεόφυτος, (πατριώτης και μέλος της Φιλικής Εταιρείας) αφού είχε στρατολογήσει όσους άνδρες μπορούσε στα νησιά Άνδρο, Τήνο κ.α. Στα Στύρα σημειώθηκε μια μεγάλη ήττα των Ελλήνων από τον Πασά της Χαλκίδας Ομέρ Μπέη. Μετά την μεγάλη ήττα στα Στύρα αποφασίστηκε και δεύτερη εκστρατεία κατά της Καρύστου. Αφού συγκεντρώθηκε ο στρατός στην Ερέτρεια, το τρίτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου του 1821 ξεκίνησε για το Αλιβέρι, στην παραλία του οποίου όταν έφτασε κατέλαβε τον μικρό Ενετικό πύργο (στην περιοχή Δ.Ε.Η.) και έφτιαξε οχυρώματα.
Εκεί δίπλα βρισκόταν ένα μισοκατεστραμμένο εκκλησάκι, το οποίο επισκεύασαν και λειτούργησε ο Νεόφυτος τα Χριστούγεννα (25 Δεκ. 1821), του Αγίου Βασιλείου (1 Ιαν. 1822) και έφτιαξε οχυρώματα.
Το Αλιβέρι μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους αρχίζει να ανορθώνεται. Γίνεται Δήμος από κοινότητα. Επίσης βρίσκονται τα πρώτα κοιτάσματα λιγνίτη.

Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αρχίζει εκμετάλλευση των κοιτασμάτων λιγνίτη. Το Αλιβέρι έχει αναπτυχθεί σημαντικά. Όμως το 1938 το Αλιβέρι ξαναγίνεται κοινότητα από τον Ιωάννη Μεταξά.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και συγκεκριμένα με την έναρξη του στις 28 – 10 – 1940 το Αλιβέρι, σαν εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο με το πυρηνελαιουργικό εργοστάσιο του Καπνίση, τα λιγνιτοφόρα κοιτάσματα και με το φυσικό λιμάνι του, απετέλεσε το κέντρο ενδιαφέροντος των δυνάμεων του άξονα. Στο βόρειο μέρος του Αλιβερίου, περιοχή Τσαρούχα, είχαν οχυρωματικά φυλάκια οι Γερμανοί που λόγω του ύψους του βουνού μπορούσαν να ελέγχουν το λιμάνι του Αλιβερίου. Επίσης η περιοχή του Αλιβερίου είχε και αεροπορική κάλυψη, τούτο απεδείχθη το Σεπτέμβριο του 1943, όταν οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν με τους συμμάχους και οι Αλιβεριώτες ύψωσαν την Ελληνική σημαία στην πλατεία του Αλιβερίου, οπότε Γερμανικά αεροπλάνα πυροβολούσαν για εκφοβισμό των Αλιβεριωτών και αντίστοιχα. Επίσης πάλι το 1944 έγινε πάνω από τον κόλπο του Αλιβερίου μια μεγάλη αερομαχία με αποτέλεσμα τη βύθιση όλων των μεταγωγών και πολεμικών πλοίων. Μετά την απελευθέρωση τον Οκτώβριο του 1944 το Αλιβέρι περικυκλώθηκε από 4.000 αντάρτες που είχαν εξεγερθεί οπότε έγινε μεγάλη σφαγή στο Αλιβέρι.

ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ – 1950 και εξής

Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς ακολούθησε ραγδαία ανάπτυξη με την κατασκευή της Δ.Ε.Η. Περνώντας τα χρόνια φτιάχτηκε το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ και τέλος η Κοινότητα Αλιβερίου έγινε Δήμος Αλιβερίου.

Το Αλιβέρι είναι η έδρα του Δήμου με 5.084 κατοίκους (απογραφή 2021) και αποτελεί μία σύγχρονη κωμόπολη με σημαντική οικονομική, εμπορική, βιομηχανική, βιοτεχνική και πολιτιστική δραστηριότητα. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω σε λόφους, σε απόσταση 2 χλμ. από τις ακτές του Ευβοϊκού κόλπου. Εκεί, στον Ευβοϊκό, θα βρείτε το λιμάνι και την παραλία του Καράβου, που αποτελεί και το τουριστικό κέντρο της περιοχής με πολλές ταβέρνες, ουζερί, καφέ, μπαρ και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Τους καλοκαιρινούς μήνες και κατά τις βραδινές ώρες, κλείνει η διέλευση για τα αυτοκίνητα, για ανενόχλητες και ασφαλείς βόλτες για μικρούς και μεγάλους. Ο δρόμος συνεχίζει παραλιακά, στην περιοχή του Κάμπου, μήκους περίπου 4 χλμ, όπου μπορείτε να κάνετε το μπάνιο σας, περπάτημα, ή ποδήλατο δίπλα στη θάλασσα.

Η πόλη του Αλιβερίου αποτελεί το οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Οι δραστηριότητες, στις οποίες στηρίζεται η τοπική οικονομία είναι οι παρακάτω:

• Βιομηχανία – Βιοτεχνία: Στην περιοχή του Αλιβερίου λειτουργεί ατμοηλεκτρική μονάδα παραγωγής ρεύματος της ΔΕΗ καθώς και η νεότερη μονάδα παραγωγής της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ – Ηρακλής. Παράλληλα, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις και επικουρικά προς τις παραπάνω βιομηχανίες, στην περιοχή δραστηριοποιείται σημαντικός αριθμός βιοτεχνιών και μικρότερης κλίμακας βιομηχανικών εγκαταστάσεων.
• Εμπόριο – Υπηρεσίες: Το Αλιβέρι συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής δραστηριότητας της ευρύτερης περιοχής και αποτελεί κέντρο παροχής υπηρεσιών.  Λειτουργούν πολλά εμπορικά καταστήματα, supermarkets, υποκαταστήματα τραπεζών και καταστήματα παροχής τηλεπικοινωνιών.
• Γεωργία – Κτηνοτροφία – Αλιεία: Το Αλιβέρι δεν φημίζεται για κάποιο συγκεκριμένο αγροτικό προϊόν. Στην περιοχή καλλιεργούνται κυρίως ελιές και αμπέλια. Επίσης λειτουργούν μικρές κτηνοτροφικές μονάδες, οι οποίες εκτρέφουν βοοειδή, χοίρους και πουλερικά. Στο λιμάνι του Αλιβερίου ελλιμενίζεται μικρός αριθμός αλιευτικών σκαφών, αλλά η αλιευτική παραγωγή τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά και συνεχίζει να αυξάνεται καθώς στην περιοχή λειτουργούν αρκετές μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας.
• Ενέργεια – ΑΠΕ: Στην Νότια Εύβοια τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, με νέα αιολικά πάρκα που εγκαθίστανται στην περιοχή λόγω του αυξημένου αιολικού δυναμικού.
• Εξόρυξη: Κατά το παρελθόν στην ευρύτερη περιοχή του Αλιβερίου λάμβανε χώρα έντονη μεταλλευτική δραστηριότητα. Συγκεκριμένα, η πρώτη αξιόλογη προσπάθεια στην Ελλάδα για την εκμετάλλευση λιγνιτικών κοιτασμάτων ξεκίνησε στο Αλιβέρι το 1897 και διατηρήθηκε με μικρές διακοπές λόγω έκτακτων συνθηκών έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οπότε το λιγνιτωρυχείο του Αλιβερίου έπαψε να λειτουργεί οριστικά λόγω εξάντλησης των αποθεμάτων. Τα τελευταία χρόνια η μεταλλευτική δραστηριότητα περιορίζεται στην εξόρυξη ασβεστόλιθου για την τοπική βιομηχανία τσιμέντου, καθώς και στην εξόρυξη του μαύρου και γκρι μαρμάρου Αλιβερίου.

Ο Κάραβος, είναι το επίνειο του Αλιβερίου. Αν και δεν αποτελεί – διοικητικά – οικισμό, είναι η παραλιακή συνοικία με δική της ενορία, δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο. Διαθέτει μεγάλο αριθμό καταστημάτων αναψυχής, ναυτιλιακά γραφεία, λιμεναρχείο και λιμενικό ταμείο.
Λάτας: Μικρός οικισμός με 47 κατοίκους, στα ΒΑ του Αλιβερίου.
Κατακαλός: Οικισμός με 101 κατοίκους. Θεωρείται προάστιο κατοικίας χωρίς υπηρεσίες ή καταστήματα.
Οικισμός της δημοτικής κοινότητας είναι και η Ανθούπολη με 56 κατοίκους.
Μηλάκι: Οικισμός με 98 κατοίκους, βρίσκεται ανάμεσα στην ΑΓΕΤ και την ΔΕΗ.

Από αξιοθέατα, τόσο στο Αλιβέρι, όσο και στην ευρύτερη περιοχή θα δείτε κλασσικά, ρωμαϊκά και βυζαντινά μνημεία. Το Ριζόκαστροείναι φράγκικο κάστρο του 13ου αιώνα, που δεσπόζει σε έναν λόφο υψομέτρου 170 μ. ανάμεσα στα δύο εργοστάσια, στο Μηλάκι. Φτιάχτηκε για την προστασία του Πορθμού και μέχρι σήμερα σώζεται ο οχυρωματικός περίβολος και ο ψηλός πύργος στο εσωτερικό του. Χρησιμοποιήθηκε και στην επανάσταση του 1821, όταν οι Έλληνες, με αρχηγό τον Νικόλαο Κριεζώτη, χρησιμοποιούσαν το κάστρο για την κράτηση Τούρκων αιχμαλώτων.

Ανάμεσα στις καμινάδες της ΔΕΗ θα δείτε επίσης τον βενετσιάνικο πύργο «Ματσουκέλα». Επίσης στην ΔΕΗ, βρίσκεται ο «Πορθμός», η Ελληνιστική-Ρωμαϊκή πόλη-λιμάνι «Πορθμός». Για την ακρίβεια, οι υπάρχουσες μονάδες της ΔΕΗ χτίστηκαν πάνω σε αυτή την πόλη. Κτίρια και μνημεία, καταστράφηκαν, κλάπηκαν, ελάχιστα βρίσκονται στα μουσεία Χαλκίδας και Ερέτριας. Πριν ορισμένα χρόνια κατά την κατασκευή γραφείων αποκαλύφθηκε το ρωμαϊκό λουτρό (μερικά επισκέψιμο σήμερα), ενώ στην κατασκευή της νέας μονάδας αποκαλύφθηκε το νεκροταφείο της πόλης.

Στο Κατακαλού βρίσκεται ένας μυκηναϊκός τάφος (1200-300 π.χ.) που ανακαλύφθηκε το 1907, ενώ από ναούς θα δείτε τον Βυζαντινό ναό Παναγίτσας που κτίστηκε το 1393, την «Κόκκινη» εκκλησιά, ένα βυζαντινό ναϊδριο κτισμένο το 1329 ή 1393, αλλά και τον Άγιο Γεώργιο, που άρχισε να χτίζεται το 1836 από Ηπειρώτες πετράδες και αποπερατώθηκε το 1863. Στον περίβολο του Αγίου Γεωργίου υπάρχει επίσης το ναϊδριο του Αγ. Νικολάου, κτίσμα του 17ου αιώνα, στο οποίο επίσης άρχισε να εκτελείται ειδικό έργο προστασίας και ανάδειξης.

Επίσης το λιγνιτωρυχείο, που κάποτε προμήθευε με λιγνίτη τις εστίες παραγωγής ρεύματος του εργοστασίου της ΔΕΗ, εντοπίζεται 5 χλμ. βόρεια της πόλης του Αλιβερίου κοντά στο χωριό Άγιος Λουκάς. Για την ανάπλαση των εγκαταστάσεων και 2.000 στρ. έκτασης έχει υποβληθεί από τον Συλ. Περιβάλλοντος και την GREENPEACE μελέτη, την οποία η ΔΕΗ αποδέχτηκε.

Ο Ι.Ν. Άγιος Γεώργιος άρχισε να κτίζεται το 1836 από Ηπειρώτες πετράδες και αποπερατώθηκε το 1863. Σήμερα αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα για την πόλη και ένα ζωντανό κύτταρο πολιτισμού και κουλτούρας. Στον περίβολο του Αγίου Γεωργίου υπάρχει επίσης το ναϊδριο του Αγ. Νικολάου, κτίσμα του 17ου αιώνα, στο οποίο επίσης άρχισε να εκτελείται ειδικό έργο προστασίας και ανάδειξης.

Τα αξιοθέατα επιγραμματικά

• Ριζόκαστρο
• Μυκηναϊκός τάφος θολωτός στου Κατακαλού
• Εργοστάσιο ΔΕΗ παλαιό
• Ιερός ναός Αγίου Δημητρίου και Παναγίτσα, Αγίου Νικολάου
• Κόκκινη Εκκλησία
• Παναγίτσα του Σκουρόγιαννη
• Λιγνιτωρυχείο (Πρινιάς)
• Κάστρο εντός μονάδας ΔΕΗ
• Αρχαιολογικός χώρος ΑΗΣ
• Κάραβος
• Καμινάδα Καπνίση – Κάραβος
• Παραλία Ποντικού, Ρίφι, Βλυχάδα και Παναγίτσα
• Εκκλησία Ζωοδόχου Πηγής – Κουτρουλάρου

Διαβάστε περισσότερα

Σύλλογοι

• Σύλλογος Γυναικών Δ.Κ. Αλιβερίου
• Ομάδα Αλληλεγγύης
• Πνευματικό Κέντρο «Άγιος Γεώργιος»
• Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών, Τοπικό Τμήμα Αλιβερίου
• Περιβαλλοντικός Σύλλογος Αλιβερίου & Περιχώρων
• Εξωραϊστικός και φιλοδασικός σύλλογος Οικισμός Μηλακίου

Αθλητικοί σύλλογοι

• Αστέρας (Ομάδα Μπάσκετ)
• Αίαντας (Ομάδα Μπάσκετ)
• Ταμυναϊκός (Ποδοσφαιρική Ομάδα)
• ΑΕ Ταμύναι
• ΝΟΑ (Ναυτικός Όμιλος Αλιβερίου)
• Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Αλιβερίου
• Ατρόμητος Αλιβερίου (γυμναστικός σύλλογος)
• Πυξίδα – Ορειβατικός Σύλλογος Νότιας Εύβοιας

Πολιτιστικές εκδηλώσεις

• Καμάρα: Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα στο Αλιβέρι αναβιώνει το έθιμο της καμάρας. Μετά τον εσπερινό της αγάπης που γίνεται στην εκκλησία Παναγίτσα, οι κάτοικοι του Αλιβερίου φορώντας ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο συγκεντρώνονται στο προαύλιο του ναού του Αγίου Γεωργίου. Εκεί αρχίζει ένας εύθυμος λαμπριάτικος χορός που τον σύρει ο πρωτομάστορας, ο πιο καλλίφωνος της παρέας. Ο πρωτομάστορας τραγουδά κάθε δίστοιχο και εν συνεχεία επαναλλαμβάνουν εν χορώ οι υπόλοιποι. Το έθιμο της καμάρας, που χρονολογείται από το 1850 περίπου, σχετίζεται με τον θρύλο του γεφυριού της Άρτας, καθώς το τραγούδι που λέει ο πρωτοχορευτής-πρωτομάστορας συνοδευόμενος από την αυτοσχέδια χορωδία δεν είναι άλλο από το δημοτικό «Της Άρτας το γεφύρι». Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην περίοδο της ανέγερσης του ναού του Αγίου Γεωργίου από Ηπειρώτες κτίστες, οι οποίοι χόρεψαν το εν λόγω τραγούδι την ημέρα της αποπεράτωσης του ναού ή σύμφωνα με άλλες πηγές το τραγουδούσαν συχνά κατά την διάρκεια της εργασίας τους.
• Η Γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής, που την γιορτάζει ο Εμπορικός Σύλλογος Αλιβερίου κάθε χρόνο την αντίστοιχη μέρα, στον διαμορφωμένο κήπο στο ομώνυμο ξωκλήσι.
• Το πανηγύρι του Μηλακίου, και του Λάττα κάθε καλοκαίρι.
• Η ναυτική εβδομάδα κάθε δύο χρόνια στο Λιμάνι του Καράβου.’
• Το παζάρι της Αγίας Μαρίνας κάθε Ιούλιο

Διαβάστε περισσότερα