Δυτικά του οικισμού και δίπλα στο δρόμο Κονιστρών – Κύμης στις 24 Μαΐου 1944, γιορτή του Αγίου Συμεών, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 30 κατοίκους τους οποίους υποχρέωσαν μόνοι τους να ανοίξουν το μεγάλο λάκκο του ενταφιασμού τους σε αντίποινα της εκτέλεσης ενός γερμανού στρατιώτη στη γέφυρα της Σκοτεινής. Επιπλέον έκαψαν ολοσχερώς και όλο το χωριό. Στον τόπο της θυσίας ανεγέρθηκε ο ναός του Οσίου Συμεών, με δαπάνη των κατοίκων και των οικογενειών των θυμάτων, καθώς και ιερός τύμβος των εκτελεσθέντων, των οποίων τα οστά φυλάσσονται σε κρύπτη κάτω από τον τύμβο. Τοποθετήθηκε και αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των εκτελεσθέντων. Στις 24 Μαΐου ο Δήμος και οι φορείς του χωριού τιμούν τη μνήμη των 30 αθώων πολιτών των Ταξιαρχών που εκτελέσθηκαν το 1944 από το στρατό κατοχής. Παράλληλα έχει γίνει θεσμός και η διοργάνωση του Δρόμου Θυσίας «Κακολύρι 1944», στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης των 80 χρόνων από το Ολοκαύτωμα των Ταξιαρχών της 24^ης Μαΐου 1944 από τα Γερμανικά, ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής.

Το όνομα Κακολύρι δόθηκε σύμφωνα με την παράδοση την εποχή της Τουρκοκρατίας, όταν ζούσε στον οικισμό ένας φημισμένος λυράρης, που τον επισκέπτονταν πολλοί για να απολαύσουν τη μουσική του. Μεταξύ των άλλων τον επισκέφθηκε και κάποιος Τούρκος αξιωματικός από τον Καστροβαλά που φιλονίκησε με τον λυράρη. Κατά τη διαμάχη, ο λυράρης πεισμάτωσε και κτύπησε τον Τούρκο στο κεφάλι με τη λύρα του. Ο αξιωματικός, επιστρέφοντας, διηγούνταν το επεισόδιο λέγοντας ότι ήταν πολύ κακό το λυρί του οργανοπαίχτη. Το επεισόδιο έγινε γνωστό σε όλη την περιφέρεια και προκάλεσε τα σχόλια των κατοίκων για τον κακό λυράρη. Επειδή επαναλαμβανόταν συχνά η φράση «κακό λυρί» ονομάστηκε ο οικισμός «Κακολύρι».

Στις 24 Μαΐου 1944, το χωριό Ταξιάρχες (ή Κακολύρι) της περιοχής Κύμης της Ευβοίας έζησε την τραγικότερη μέρα της σύγχρονης ιστορίας του. Γερμανικά στρατεύματα των Ες-Ες εισέβαλαν στο Κακολύρι και επιδόθηκαν σε μια πρωτοφανή σφαγή και καταστροφή του.

Οι Γερμανοί -συνοδεία και των Ταγμάτων Ασφαλείας- άρχισαν να συλλαμβάνουν, χωρίς διάκριση, όλους τους άντρες, ακόμα και 14χρονους εφήβους. Συγχρόνως με τις συλλήψεις, προέβαιναν σε εμπρησμούς των σπιτιών, σε ξυλοδαρμούς και σε απερίγραπτες λεηλασίες και κλοπές.

Εντός του χωριού εξελίχθηκαν σκηνές βίας και εγκληματικής συμπεριφοράς· ακόμα και κατά των γυναικών και των παιδιών. Οι συλληφθέντες άντρες, υπό την απειλή όπλων και ξυλοκοπημένοι, οδηγήθηκαν στην πλατεία του χωριού. Κατόπιν, πεζοί και δεμένοι με σκοινιά μεταφέρθηκαν στα κρατητήρια των Ες-Ες, στις Κονίστρες. Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν δια τυφεκισμού από γερμανικό απόσπασμα στην τοποθεσία «γέφυρα Καδίου–Γιάννηδων». Μαζί με τους Κακολύριανους -την ίδια ημέρα και στην ίδια τοποθεσία- εκτελέστηκαν 6 ακόμα κάτοικοι των γειτονικών χωριών, από τον Πύργο, τους Ανδρονιάνους, το Βίταλο και το Ωρολόγιο, συνολικά 30 αθώοι άνθρωποι, άμαχοι.

Οι Κακολύριανοι με τη θυσία τους αυτή έγιναν αφανείς και ανώνυμοι ήρωες του μεγαλείου της Ελλάδας. Το αίμα τους ενώθηκε με το αίμα των Ελλήνων στις Θερμοπύλες, στο Μεσολόγγι, στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο και πότισε το δένδρο της Ελευθερίας.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ταξιαρχών, έχοντας το χρέος της διατήρησης της ιστορικής μνήμης και στα πλαίσια της αδιάκοπης προσπάθειας για χαρακτηρισμό των Ταξιαρχών ως “ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ” από το κράτος, διοργανώνει σε ετήσια βάση τον Δρόμο Θυσίας “Κακολύρι 1944”, κοντά στην επέτειο της τραγικής, εκείνης, ημέρας.

Ο οικισμός των Ταξιαρχών βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κύμης. Στον οικισμό απογράφηκαν 591 κάτοικοι κατά το 1940 , ενώ το 2001 έχει 332. Στους Ταξιάρχες αναπτύχθηκε ιδιαίτερα η παραδοσιακή τέχνη της καλαθοπλεκτικής. Αξιόλογη θεωρείται η πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που είναι και το καθολικό του οικισμού. Το χωριό βρίσκεται στις παρυφές του βουνού Κάψαλος, περιτριγυρισμένο από δάση και «ρουμάνια», με πετρόχτιστα σπίτια από τα τέλη του 19ου αιώνα.

• Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι βασιλικού ρυθμού και έχει κατασκευαστεί το 1891. Από τον 19ο αιώνα υπάρχει και το πέτρινο τοξωτό γεφύρι στην περιοχή καμίνι Πρίμη και ο παλαιός νερόμυλος Σαμαρά. Στην περιοχή εξακολουθούν να κατασκευάζονται παραδοσιακά καλάθια.
• Μνημείο εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς: Το χωριό, που ένιωσε όλη τη γερμανική θηριωδία στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Την ιστορία του έκανε πανελληνίως γνωστή ο Δήμος Κύμης. Οι κάτοικοί του γελαστοί και φιλόξενοι. Το συγκριτικό του πλεονέκτημα είναι ότι είναι ένας τόπος με ξεχωριστή ιστορία, ψυχή και ομορφιά. Το χωριό βρίσκεται στις παρυφές του βουνού Κάψαλος, περιτριγυρισμένο από δάση, ελαιώνες και «ρουμάνια», με πετρόχτιστα σπίτια από τα τέλη του 19ου αιώνα. Κρύβει σε κάθε γωνιά του ιστορία, την ιστορία των ανθρώπων που συνέθεσαν το ψηφιδωτό αυτού του τόπου. Ένας τόπος που πρωτοστατεί σε θέματα κοινωνικά, αθλητικά και πολιτιστικά.

Πολιτιστικός Σύλλογος Ταξιαρχών

Κάθε χρόνο διοργανώνεται ο Δρόμος Θυσίας «Κακολύρι 1944», στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης των 80 χρόνων από το Ολοκαύτωμα των Ταξιαρχών της 24^ης Μαΐου 1944 από τα Γερμανικά, ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής.