- 28/12/1836: Ο οικισμός υπάγεται στο Δήμο Κονιστρίων.
- 04/09/1848: Ο οικισμός Κουρούνι, αποσπάται στο Δήμο Κοτυλαίων.
- 16/08/1912: Ο οικισμός ορίζεται έδρα της κοινότητας Κουρουνίου μαζί με τον οικισμό Άνω Κουρούνι.
- 23/03/1929: Ο οικισμός Ανω Κουρούνι αποσπάται.
- 07/04/1951: H ονομασία του οικισμού Κουρούνι διορθώνεται σε Κάτω Κουρούνι και η ονομασία της κοινότητας σε κοινότητα Κάτω Κουρουνίου.
- 4/112/1997: Η τότε κοινότητα Κοινότητα Kάτω Κουρουνίου, με τον οικισμό Κάτω Κουρούνι καταργήθηκε και υπάχθηκε στον νεοσύστατο τότε Δήμο Κονιστρών.
- 1/1/2011: Με την νέα διοικητική μεταρρύθμιση αποτελεί Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Κύμης – Αλιβερίου. Η Δημοτική Κοινότητα του Κάτω Κουρουνίου (σε κατάταξη από το μεγαλύτερο προς το μικρότερο) είναι η 44η σε πληθυσμό στο Δήμο Κύμης – Αλιβερίου (με 70 κατοίκους) και 40η από πλευράς έκτασης με 3.324 στρέμματα. Στον νέο Δήμο εκπροσωπείται με έναν Τοπικό Εκπρόσωπο.
Κτίζεται τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου, από τον βυζαντινό οικιστή Κουρούνα από όπου και παίρνει πιθανόν το όνομα του. Κατά άλλους από το πουλί κουρούνα που υπάρχει στα δάση των λόφων του. Αναφέρεται επίσης και η εκδοχή ότι πήρε το όνομα του από αρχαίο οικισμό της περιοχής με την ονομασία Κορώνη [= στέμμα] > Κορώνα > Κουρούνα, που οφειλόταν στην περίοπτη θέση του. Πριν από το 1940 είχε μεγάλο πληθυσμό.
Η Δημοτική Κοινότητα Κάτω Κουρουνίου με 70 κατοίκους (απογραφή 2021) χαρακτηρίζεται πεδινή, μια και δεν έχει μεγάλες κλίσεις, με μέσο υψόμετρο 200 μέτρα και με αγροτικό χαρακτήρα.
Ο οικισμός Κάτω Κουρούνι, βρίσκεται στην πλαγιά ηφαιστιογενούς βουνού και είναι ουσιαστικά μέσα στο δάσος. Είναι ένα γραφικό χωριό και αποτελεί έναν ιδανικό προορισμό για όσους αναζητούν ήρεμες διακοπές σε ένα φυσικά όμορφο περιβάλλον.
- Η «Κάτω Βρύση». Είναι μία πηγή η οποία αναβλύζει γάργαρο νερό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Βρίσκεται κοντά στο Κοινοτικό Γραφείο της τοπικής κοινότητας και στο μέρος υπάρχει τσιμεντένιος χώρος για να μπορεί ο επισκέπτης να ξαποστάσει ενώ καλύπτεται και από έναν πανύψηλο πλάτανο.
- Το πανέμορφο τοξωτό, πέτρινο γεφύρι που βρίσκεται στην κατάφυτη περιοχή «Καμαράκι» στο τέλος σχεδόν του δρόμου – παράκαμψη που ξεκινάει από το Νεκροταφείο και καταλήγει στον κεντρικό δρόμο για Κύμη.
- «Ο Αρβανίτης και η Αρβανίτισσα». Είναι δύο τεράστιες πέτρες που δεσπόζουν σε ψηλό λόφο και η ονομασία τους οφείλεται σε έναν παλαιό θρύλο που λέει πως από τον λόφο εκείνο αυτοκτόνησαν δύο νέοι και οι ογκόλιθοι που σχηματίστηκαν φέρνουν σε ανθρώπινες μορφές. Βρίσκεται στο δρόμο προς Οξύλιθο, στην περιοχή «Κακοπέρατο».
- Η πηγή του χωριού, στην περιοχή «Βράχος» η οποία καταλήγει στην «Κάτω Βρύση».
