Στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, που πραγματοποιήθηκε χθες, Δευτέρα 5 Μαΐου 2025, στη Χαλκίδα, συμμετείχε ο Δήμαρχος Κύμης-Αλιβερίου, Νίκος Μπαράκος.

Ο Δήμαρχος Κύμης-Αλιβερίου αναφέρθηκε σε μια σειρά από θέματα που απασχολούν όχι μόνο τον δήμο μας, αλλά και όμορους δήμους, όπως το φράγμα των Μανικίων, τις ανεμογεννήτριες, τη διαχείριση των απορριμμάτων, αλλά και την κατάσταση του οδικού δικτύου.

Για το φράγμα των Μανικίων, ανέφερε: «Σε συνεργασία, ο Δήμος και η Περιφέρεια, καταφέραμε με πολύ κόπο να ωριμάσουν οι μελέτες. Δεν ήταν καθόλου εύκολο, δεδομένου ότι δεν υπήρχε σαφήνεια για το τι ακριβώς υπήρχε ως μελέτη, και αυτές που βρέθηκαν ήταν πολύ παλιές. Έγινε και αυτό και η περιβαλλοντική αδειοδότηση του συνόλου του έργου, και τώρα είμαστε σε μία προσπάθεια, σε άλλο επίπεδο, για να μπορέσουμε να το εντάξουμε στο Ταμείο Απανθρακοποίησης. Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Όμως, αν όλη αυτή η προσπάθεια οδηγήσει στην κατασκευή ενός φράγματος, το οποίο θα εγκλωβίζει το νερό μέσα στη λεκάνη του και δεν θα πηγαίνει πουθενά, αυτό θα είναι μια τραγική εξέλιξη που δεν μπορούμε να δεχτούμε. Όσο κι αν λέγεται ότι το ποσό ολοκλήρωσης του έργου, μαζί με τα δίκτυα, είναι μεγάλο, πρέπει να πούμε το εξής: το φράγμα αυτό θα υδροδοτεί περίπου 50.000 ανθρώπους σε μόνιμο πληθυσμό, που το καλοκαίρι τουλάχιστον τριπλασιάζεται. Επίσης, όσο δεν λειτουργεί το φράγμα, τόσο ο δικός μας Δήμος, όσο και ο Δήμος Ερέτριας, πληρώνει μεγάλα ποσά στο ρεύμα για να αντιμετωπίσει τα θέματα της ύδρευσης. Μόνο ο Δήμος μας έχει 135 γεωτρήσεις και πληρώνει περίπου 1,8 εκατ. ευρώ στο ρεύμα. Μιλάμε για ένα έργο που δεν ξεκινάει από το μηδέν, που είναι απολύτως ώριμο και που πρέπει να χρηματοδοτηθεί στο σύνολό του. Αυτό πρέπει να το διεκδικήσουμε όλοι μαζί».

Για το θέμα των ανεμογεννητριών, ο δήμαρχος τόνισε: «Στη δική μας περιοχή έχει αναπτυχθεί μεγάλο αιολικό δυναμικό. Σε όλα υπάρχει ένα όριο. Εδώ υπάρχουν δύο ζητήματα: Πρώτον, δεν χωράνε άλλες ανεμογεννήτριες, και δεύτερον, οι ήδη λειτουργούσες συνεισφέρουν πολύ περισσότερο στο εθνικό ενεργειακό απόθεμα απ’ ό,τι μας αναλογεί, χωρίς αντίστοιχα οφέλη για την τοπική κοινωνία». Ο Δήμαρχος παράλληλα πρότεινε τον συμψηφισμό του ενεργειακού κόστους του Δήμου και τη μείωση των ανταποδοτικών τελών για τους δημότες μέσω παροχής φθηνότερου νερού και ρεύματος.

Για το ζήτημα των απορριμμάτων υπογράμμισε: «Ο Δήμος εδώ και πολλά χρόνια πληρώνει εκατομμύρια. Η κατάσταση έχει φτάσει στο σημείο να λειτουργούμε, όσον αφορά την ανταποδοτικότητα, απλά και μόνο για να πληρώνουμε τη μεταφορά, χωρίς δυνατότητα να κάνουμε άλλα πράγματα. Αναγκαστήκαμε να πάρουμε και δύσκολες αποφάσεις, με την αύξηση των δημοτικών τελών, ακριβώς για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα. Φαίνεται να υπάρχει μία προοπτική, αλλά αν δεν δούμε κάτι, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι».

Για την κατάσταση του οδικού δικτύου, επεσήμανε τα εξής: «Στην Εύβοια δεν έχει γίνει κανένα έργο τις τελευταίες δεκαετίες, πέρα από το Σχηματάρι – Χαλκίδα. Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες: είτε γιατί η Εύβοια ήταν εκτός διευρωπαϊκών δικτύων, είτε γιατί δεν υπήρχε ωριμότητα σε μελέτες. Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι κάτι ξεκινάει με τις παρακάμψεις Χαλκίδας και Βασιλικού, αλλά αυτό δε φτάνει. Για εμάς, στη Νότια Εύβοια, η κατάσταση είναι μη διαχειρίσιμη τους θερινούς μήνες. Πρέπει να γνωρίζετε ότι, παρόλες τις δυσκολίες, η περιοχή μας προσελκύει ολοένα και περισσότερο κόσμο και, δυστυχώς, δεν αντιμετωπίζεται με τις υφιστάμενες υποδομές. Χαίρομαι που άκουσα τον Περιφερειάρχη να λέει ότι προχωράει στην ωρίμανση των μελετών και της παράκαμψης της Αμαρύνθου. Πρέπει να γίνει το ίδιο και με το έργο Λέπουρα – Στόμιο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλο αυτό το οδικό δίκτυο καταλήγει σε ένα λιμάνι που το ίδιο το κράτος το έχει χαρακτηρίσει εθνικής σημασίας — και έχουμε έναν καρόδρομο για να φτάσουμε σε αυτό. Επειδή επίσης ακούστηκαν κάποιες προτάσεις για νέες χαράξεις, θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής από την πλευρά του Δήμου: μακάρι να γίνουν και άλλες μελέτες, αλλά όταν έχουμε μελέτες παρακάμψεων δεκαετιών και δεν έχει γίνει ούτε ένα μέτρο δρόμου, αντιλαμβάνεστε ότι, αν ξεκινήσουμε καινούρια χάραξη, θα είναι ένας δρόμος για τα δισέγγονά μας — ούτε καν για τα εγγόνια μας. Γι’ αυτό ας επικεντρωθούμε στις ανάγκες που εξυπηρετούν τις σημερινές ανάγκες των περιοχών μας».