Οι Ταξιάρχες γίνονται το πρώτο χωριό της Εύβοιας που αναγνωρίζεται ως Μαρτυρικό
Σχεδόν 81 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα της 24ης Μαΐου 1944, η επικείμενη ανακήρυξη των Ταξιαρχών ως μαρτυρικό χωριό, αποτελεί μια ιστορική στιγμή για τον Δήμο μας και μια ελάχιστη δικαίωση για τις θυσίες και τα δεινά που υπέστησαν οι κάτοικοι από τις θηριωδίες των γερμανικών στρατευμάτων των Ες-Ες.
Η αναγνώριση αυτή δεν ήρθε χωρίς προσπάθεια. Οι συντονισμένες ενέργειες του Δήμου Κύμης Αλιβερίου, σε στενή συνεργασία με τη Δημοτική Κοινότητα και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ταξιαρχών, που ετοίμασαν τον φάκελο που κατατέθηκε στην αρμόδια επιτροπή του Υπουργείου Εσωτερικών, υπήρξαν καθοριστικές για την επίτευξη του στόχου. Επίσης, με διαρκείς επαφές με τους αρμόδιους φορείς, προωθήσαμε το δίκαιο αίτημά μας, καθιστώντας τους Ταξιάρχες το πρώτο χωριό της Εύβοιας που θα λάβει τον τίτλο του μαρτυρικού. Η αναγνώριση αυτή δεν αποτελεί μόνο φόρο τιμής στο παρελθόν, αλλά και μια ευκαιρία να διατηρηθεί ζωντανή η ιστορική μνήμη για τις επόμενες γενιές.
Υπενθυμίζεται ότι είχε προηγηθεί, το 2014, απόρριψη αντίστοιχου αιτήματος από την αρμόδια επιτροπή του ΥΠΕΣ. Ωστόσο, τον περασμένο Οκτώβριο καταθέσαμε εκ νέου αίτημα, συνοδευόμενο από εμπλουτισμένο φάκελο, με ιστορικές μαρτυρίες και πλούσιο αρχειακό υλικό.
Επόμενος στόχος είναι η ένταξη του χωριού στο Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών, ενισχύοντας περαιτέρω τη συλλογική μνήμη και την ιστορική αναγνώριση.
Ο Δήμαρχος Κύμης Αλιβερίου, Νίκος Μπαράκος, ευχαρίστησε θερμά τον υπουργό Εσωτερικών, κ. Θ. Λιβάνιο, τον υφυπουργό Εσωτερικών, κ. Β. Σπανάκη, καθώς και τον δήμαρχο Καλαβρύτων, κ. Παπαδόπουλο, ο οποίος, ως πρόεδρος του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών και μέλος της αρμόδιας τριμελούς επιτροπής του ΥΠΕΣ, συνέβαλε καθοριστικά στην προσπάθεια αυτή. Επίσης, ευχαριστώ θερμά τον δήμαρχο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, κ. Γ. Σταθά, καθώς και τους βουλευτές του νομού μας, για τη σημαντική τους συμβολή.
Σύντομο ιστορικό
Την 24η Μαΐου 1944, το χωριό Ταξιάρχες (ή Κακολύρι) της περιοχής Κύμης της Ευβοίας έζησε την τραγικότερη μέρα της σύγχρονης ιστορίας του. Γερμανικά στρατεύματα των Ες-Ες εισέβαλαν στο χωριό Ταξιάρχες και επιδόθηκαν σε μια πρωτοφανή σφαγή και καταστροφή του, ως αντίποινα για τον θάνατο Γερμανού στρατιώτη από ομάδες της αντίστασης στη προσπάθεια ανατίναξης της Γέφυρας της Σκοτεινής.
Οι Γερμανοί -συνοδεία και των Ταγμάτων Ασφαλείας- άρχισαν να συλλαμβάνουν, χωρίς διάκριση, όλους τους άντρες, ακόμα και 14χρονους εφήβους. Συγχρόνως με τις συλλήψεις, προέβαιναν σε εμπρησμούς των σπιτιών, σε ξυλοδαρμούς και σε απερίγραπτες λεηλασίες και κλοπές.
Μαζί με τους Κακολύριανους -την ίδια ημέρα και στην ίδια τοποθεσία- εκτελέστηκαν 6 ακόμα κάτοικοι των γειτονικών χωριών, από τον Πύργο, τους Ανδρονιάνους, το Βίταλο και το Ωρολόγιο, συνολικά 30 αθώοι άνθρωποι, άμαχοι.
Εκτός από τις συλλήψεις, έγινα εμπρησμοί σπιτιών, ξυλοδαρμοί, λεηλασίες και κλοπές. Συνολικά καταστράφηκαν 56 σπίτια, που αποτελούσαν πάνω από τα μισά του συνόλου.